Hanggang kailan mo ‘ko pahihirapan,
Kailan mo ba ako tatantanan,
Dulot mo ay hapdi at pasakit,
Ba’t hindi ka mapaalis-alis.
Nahihirapan akong kumain,
Sa pagsasalita’y dumadaing,
Kulang na lang ako’y magtungayaw,
Gumaling ka na, bwisit na singaw!
(Actual reading version of this poem, when I had the canker sore)
Hanggang kailanth mo ‘ko pahihirapanth
Kailanth mo ba ako thathanthanan,
Dhuloth mo ay hapdhi at pathakith,
Ba’th hindhi ka mapaalith-alith.
Nahihirapanth akong kumainth
Sa pagthathalitha’y dhumadhaing,
Kulang na lang ako’y magthungayaw,
Gumaling ka na, bwitheth na thingaw!
Hahaha that was funny., i love the rhymes in your poem.you’re a great poet my friend.
Thalamat.
ang huthay! athig! hahaha… 🙂
Thalamat sa pagdhalaw:)
“singaw” can be a painful, annoying lesion… hope you feel better by now…
Sorry for misplacing the comment above this one, it was meant for the marathon post. Best wishes to you and your family.
Yes, my sore is gone. I can speak straight now. Thankth for vithiting.
Love it! 🙂 hahaha… namis ko ang panitikang pinoy…