Panaghoy ng Sikada

Ako’y isang pobreng alindahaw sikada,

Labing pitong taon, sa dilim ako’y nangapa,

Nakapiit, at parang nakalibing sa lupa,

Sa wakas, sa liwanag ako ngayo’y lumaya.

 

Matapos umalpas sa mundong ibabaw,

Iisa ang hangarin, pakay ng aking buhay,

Ang makita at makaulayaw ka, o aking mahal,

Hanap-hanap kita sa madlang karamihan.

Alam kong maraming karibal na manunuyo,

Boses ko’y nasasapawan ng maingay na koro,

Alam ko rin namang maraming pwedeng pagpilian,

Ngunit tanging ikaw lang ang sa aki’y hinirang.

 

Iilang araw lamang ang sa akin ay linaan,

Konting sandali lang ang sa aki’y pinahiram,

Kaya sinta ko, dinggin ang aking awit,

Bago ako pumikit sa gabing pusikit.

 

Bakit hindi tayo pinagtagpo ng tadhana,

Yaring buhay ba’y mauuwi sa wala?

Tinig at lakas ko’y unti-unti nang nanghihina,

Awit ko’y handog na lang sa mundong mapayapa.

(photo taken with iPhone)