Tag Archives: joke

Turkeys on the Run

9 November 2020

3 Comments

Thanksgiving is around the corner and we will again stuff ourselves with turkeys. According to the National Turkey Federation, they estimate that 45 to 46 million turkeys are killed each year for the Thanksgiving feast.

During our recent long drive, we spotted some turkeys on the move. They are even causing traffic to stop.

These birds are leaving town. They are on the run (or walk) as they don’t want to end up on your dinner plate this coming holiday. I suggest they move faster or else the carving knife and fork will overtake them.

**********

Question: Why did the turkeys cross the road?

Answer: To prove that they weren’t chicken.

**********

(*photos of roaming wild turkeys taken at a small town somewhere in Wyoming)

Tatlong Kahilingan

25 May 2016

Leave a comment

Isang sawimpalad na binata ang nakatayo sa breakwater ng Maynila. Dahil lagi na lang siyang basted sa lahat ng kaniyang niligawang babae, kaya’t handa na itong tumalon sa maruming tubig ng Manila Bay at magpakalunod na lamang.

Ngunit bago ito magpakalunod ay mayroon siyang nakitang isang kakaibang bote na lumulutang-lutang sa tabi ng dagat. Kanyang pinulot ang bote at binuksan…..

GirlintheBottleFromtheSea

Poof!

Isang genie mula sa bote ang biglang lumitaw sa kanyang harapan!

“Maraming salamat kaibigan, at ako’y iyong pinalaya,” bati ng genie. “Bilang ganti, ay bibigyan kita ng tatlong kahilingan. Aking ipagkakaloob anuman ang iyong hilingin,” sabi pa ng genie.

Napaisip ang binata. Hmmm.

“Gusto kong maging mayaman,” ang naging unang hiling ng lalaki.

Poof!

Biglang nagkaroon ng Rolex na relo ang kanyang braso. Kinapa niya ang kanyang bulsa, at kanyang hinugot ang isang bagong Salvatore Ferragamo na wallet na busog na busog sa tig-iisang libong piso na pera.

Napalingon ang binata, at kanyang nakita ang isang kotse – isang pulang Porsche na nakaparada sa tabi ng breakwater na may vanity plate na “PEDRO,” na siyang pangalan ng binata.

Tuwang-tuwa ang kolokoy. Muli itong nag-isip.

“Gusto kong magkaroon ng magandang girlfriend,” ang naging pangalawang kahilingan ng binata.

Poof!

Nagkaroon ng mala-binibining Pilipinas na isang dalaga sa loob ng Porsche ni Pedro. Kumaway ito sa kanya. Nagpa-bebe wave naman ang binata sa magandang dilag at hanggang tenga ang ngiti ng kumag.

Muling napa-isip ang binata para sa kanyang pangatlong kahilingan. Ano kaya ang kanyang magiging huling hiling?

Naisip niya ang mga gwapong artista na tulad nila Dingdong Dantes at Alden Richards na pinagkakaguluhan ng mga kababaihan.

“Gusto ko kapag ako’y dumadaan, ako’y tinitilian ng mga kababaihan,” ang naging pangatlong hiling ng binata sa genie ng bote.

Poof!

At si Pedro ay naging isang gwapitong…….ipis!

*******

(*photo from the web)

(**Ang istoryang ito ay orihinal na kathang-isip ng isang utak na kulang sa tulog. Sige matutulog po muna ako.)

 

 

 

Luneta Revisited

16 August 2015

5 Comments

Hindi na siguro kaila sa marami sa inyo, na maraming taon ng aking pagkabata ang aking iginugol sa Luneta. Sa katunayan isa sa mga mabentang akda sa blog na ito ay ang “Alaala ng Luneta.”

Malaki na rin ang pinagbago ng lugar na ito mula nang ako’y lumisan ng bansa, mahagit dalawang dekada na ang nakalipas.

Ngunit muli akong nagulat sa progresong aking nakita nang huli akong magbalikbayan. Talaga namang matayog na ang monumento ni Rizal. Mas mataas na ito kesa George Washington Monument ng Amerika. Niluma rin nito ang Eiffel Tower ng Paris. Wala nang panama ang mga iba pang monumento ng ibang bansa.

Bakit ba hindi natin naisip ito noon?

At kung hindi pa po ninyo nakikita ang bagong monumento ni Rizal, heto na po ito ngayon.

Torredemanila

(*image from the internet)

(**ang akdang ito ay bunga ng bangag kong pag-iisip sanhi ng matinding jet-lag.)

Are Resident Doctors Really Doctors?

22 July 2015

4 Comments

No, they are not.

According to a recent article (read here) that appeared in Mindanao Times, here are the new essential qualifications for a real doctor.

1. Wears a uniform. Preferably white, and in impeccable condition. One that does not get hot nor dirty even when you’re rushing and answering to all calls, especially in the Emergency Room.

2. Speaks English. It does not matter whether you’re in Manila, or Ilocos, or Cebu, or anywhere in the Philippines (or world) for that matter. It does not matter if the patient you’re attending to speaks Tagalog, or Ilocano, or Ilonggo. You must talk to them in English. That’s how you discern one from an impostor.

3. Knows the “problem” of the patient, even if the patient does not tell them anything about what ills them. They must master the art of foretelling the disease, even without taking history and doing physical exam. In other words, can read crystal balls. Nurses should possess this power too.

4. Must be courteous at all times. Never rude. Even when faced with arrogant yet idiotic patients. If you’re not courteous, that means you are a fake doctor.

5. Must see a demanding patient, right away. Now na! It does not matter if you’re attending to a sicker patient. It does not matter if you’re running a code or doing the CPR itself, or assisting in surgery, or doing a procedure. Your doctor’s license expires within an hour of not seeing the patient.

The following standard eligibility on becoming a real doctor are not needed anymore:

1. Four years of undergraduate degree. Forget it!

2. Another four years of medical (graduate) school. Forget it!

3. One year of post-graduate internship. Forget it!

4. Pass the Philippine (or other country’s) Medical Board Exam. Forget it!

5.  Lastly, no need to do three to seven years (depending on specialty) of Residency after passing the board exam. Remember when you’re a “Resident” doctor, you are a fake doctor.

*******

(This post is in response to an article with the same title, that was published 7/20/15, in the Opinion section of Mindanao Times, written by Fely V. Sicam)

Tuyo Na’ng Damdamin

21 July 2015

6 Comments

Habang ako’y bumibiyahe patungo sa aming outreach clinic noong isang araw, na isa’t kalahating oras ang layo sa aming siyudad, ako nama’y nagsa-soundtrip ng mga kantang Pilipino na aking kinagisnan (OPM Classics).

Habang tumatahak ako sa kalagitnaan ng mga bukid at parang, ang aking sasakyan ay tumatakbo ng siyento-bente kilometro kada ora, ngunit ang aking isipan ay lumilipad ng dos syentos kada ora.

Sumalang naman ang kantang “Tuyo Na’ng Damdamin” na orihinal na inawit ng APO Hiking Society. Ni-remake din ito ng Silent Sanctuary at ni Noel Cabangon.

“Minsan kahit na pilitin mong uminit ang damdamin
Di siya susunod, at di maglalambing
Minsan di mo na mapigil mapansin
Na talagang wala nang naiiwan na pagmamahal.”

Habang ako’y nagmumuni-muni sa lumang awit na ito, ay nakakalungkot lamang isipin, na maaring humantong pala sa ganito ang isang relasyon. Wala ng init. Wala ng paglalambing.

“At kahit na anong gawin
Di mo na mapilit at madaya
Aminin sa sarili mo
Na wala ka nang mabubuga.”

Wala nang maibubuga? Isa lamang masakit na katotohanan ng buhay. Lahat kaya ng bagay dito sa mundo ay may hangganan? Wala ba talagang forever?

“Parang isang kandila na nagdadala
Ng ilaw at liwanag
Nauubos rin sa magdamag.”

Upos na kandila? Hindi ko alam kung ano ang dahilan kung bakit isinulat ito ni Jim Paredes, o para kanino, o anong tunay niyang tinutukoy. Pero may alam akong makabagong paraan ngayon para makaangkop sa ganitong masaklap na kalagayan. Marahil wala pa nito noon nang isulat ang awiting ito.

“Di na madaig o mabalik ang dating matamis na kahapon
Pilitin ma’y tuyo na’ng damdamin.”

Kaibigan, huwag kang nang malungkot. Mayroon ng Viagra!

******

(My APOlogies to APO if I totally misunderstood and misinterpret the song.)

Bugtong Kurikong

8 April 2015

7 Comments

Matagal-tagal na ring panahon nang huli akong makarinig ng mga bugtong. Naalala mo pa ba ang mga ito?

1. Baboy ko sa pulo, balahibo’y pako. (naka-spikey mohawk si Miss Piggy?)

2. Ako’y may matapat na kaibigan, kasama ko kahit saan (utang?)

3. Sa araw ay bumbong, sa gabi ay dahon. (binilot na marijuana?)

4. Malaking supot ni Mang Jacob, kung sisidlan ay pataob. (supot ba kamo si Mang Jacob?)

5. Hindi hari, hindi pari, suot ay sari-sari. (Drag Queen?)

6. Isang butil ng palay, sakop buong bahay.  (mabahong utot?)

7. Nagtago si Pedro nakalitaw ang ulo. (butas na brief? huh?)

8. Bumili ako ng alipin, mataas pa sa akin. (unanong may alipin?)

9. Isang magandang dalaga, hindi mabilang ang mata. (dalagang maraming pigsa?)

10. Nakatalikod na ang prinsesa, mukha niya’y nakaharap pa. (doblekarang prinsesa?)

11. Dumaan ang hari, nagkagatan ang mga pari. (Vampire na pari? “Vam-pari!”)

12.  Hayan na, hayan na hindi mo pa rin makita. (duling?)

(For the right answers, see comment section)

I’m Writing a Book

1 April 2015

2 Comments

After lengthy deliberation, I am finally taking the plunge.

slide.001

photo taken at Grand Canyon

 

No, not that plunge.

It’s time for a change. I am quitting my day job!

I am going to be a full-time writer!

I have decided that I will write a book. I have already in contract with Visprint, Inc., the publisher of the widely successful Bob Ong, author of “ABNKKBSNPLAko” and “Stainless Longganisa” among others.

Besides the articles that I have already written on this blog that will be adapted into a book (title: Ang Pagbibinata ng Butiking Walang Dingding), I will also venture on writing fictions.

Why fiction? What qualifications do I have to write this genre?

Consider my resumé:

1. Wrote a book report in high school about an obscure and unheard book, which of course I completely made up. I got an A for the report. Not bad, right?

2. Wrote a case study in Social Science while in college. It is about the struggles of a social deviant in our society, that I interviewed and followed. Except that, that person is non-existent. A fictitious character! I also got an A for it.

3. Published a research paper in medical school about the ill effects of holding a fart, and the benefit to health of letting your gas out unabashed. Of course, the science that back this study is full of air! Sorry for the pun, it is intended. The study was published in a major scientific paper.

So there, I’m fully qualified to be a fiction writer.

And lastly, this article is a just figment (though some may be true?) of my wild imagination.

Happy April Fool’s Day!

slide.001

photo taken at Madame Tussauds Wax Museum, Hollywood