Posted by Noong isang umaga, habang ako’y tumatakbo sa aming lugar, ay napadpad ang aking isipan sa lugar na aking kinalakihan. Ang aming kalye ay masikip at ang mga bahay ay dikit-dikit.
Ito ang kalye kung saan ako nanggaling, at ito ang dati naming mga kapitbahay sa Sampaloc, Manila. 
Hindi lang mga batang paslit ang laman ng kalye kundi may mga lalaboy-laboy na hayop din sa dating naming lugar.
Ito ay mga askal (asong kalye). Kapag sinamang-palad, nagiging pulutan sila ng mga nag-iinuman doon sa kanto. 
Ngunit iba na ang mundong ginagalawan ko ngayon. Layu-layo ang mga bahay at malalawak ang mga bakuran at bakanteng lupa.
Ito ang isa sa aming kapit-bahay, isang barnhouse, na nasa gawing likod ng aming tahanan dito sa Iowa. 
Ito naman ngayon ang mga lalaboy-laboy na usa (deer) sa aming lugar ngayon. Maaring sabihin na mas masarap na pulutan ito kaysa “asosena.” 
Kahit paano ay nami-miss ko pa rin ang dati naming lugar at mga kapit-bahay. Maliban sa mga maiingay na lasing doon sa kanto.
(*photos taken with an iPhone)
Pinoy Transplant in Iowa 
mukhang medyo malayo sa kabihasnan yung lugar nyo ser. pero masarap dyan, close to nature!
Maaari na akong ituring na “promdi.”